Οστεοπόρωση

Η οστεοπόρωση αποτελεί την πιο συχνή μεταβολική νόσος των οστών και χαρακτηρίζεται από την ελάττωση της οστικής μάζας, τη διαταραχή της μικροαρχιτεκτονικής του οστού και κατά συνέπεια την μειωμένη αντοχή του οστού και την αυξημένη συχνότητα καταγμάτων.

Η ποσοτική αλλά και ποιοτική αυτή διαταραχή συνδιάζεται με ένα αυξημένο αριθμό καταγμάτων σε κλασικές περιοχές όπως το ισχίο, τα σπονδυλικά σώματα και το περιφερικό άκρο της κερκίδος αλλά όχι μόνο σε αυτές αφού η αυξημένη επίπτωση της καταγματικής νόσου αφορά ολόκληρο το σκελετό. Η οστεοπόρωση έχει τεράστιο κοινωνικοοικονομικό κόστος.

 Για να αντιμετωπιστεί ένα οστεοπορωτικό κάταγμα χρειάζεται συχνά ο ασθενής να παραμείνει για αρκετό καιρό στο Νοσοκομείο ενώ όχι σπάνια η ποιότητα της ζωής του περιορίζεται σημαντικά. Είναι χαρακτηριστκό το γεγονός ότι ποσοστό ίσο με 40 % των ασθενών με κάταγμα του ισχίου δυσκολεύονται στις καθημερινές τους δραστηριότητες μετά από την έξοδο από το νοσοκομείο, 20 % από αυτούς δεν μπορούν να περπατήσουν μόνοι τους ξανά και ποσοστό μεγαλύτερο από 25 % χρειάζονται κάποιο άλλο άτομο για να τους φροντίζει.